Druk 3D, znany też jako druk przestrzenny, jest innowacyjną technologią produkcji. Pozwala tworzyć/zbudować przestrzenne, materialne obiekty odwzorowujące cyfrowe modele.
Maszyna, która to wszystko wykonuje, to drukarka 3D. Nanosi ona na siebie warstwy zgodnie z plikiem cyfrowym. Wzrost popularności tych urządzeń przypada na pierwszą dekadę XXI w. wraz z pojawieniem się domowych drukarek 3D.
Aby coś wydrukować, potrzebujemy cyfrowego modelu 3D danego obiektu, który chcemy stworzyć. Możemy go zaprojektować w programach modelujących w 3D (np. z CAD – computer aided design) lub wspomóc się skanerem 3D, który zeskanuje rzecz, którą zamierzamy wydrukować. Wiele programów potrafi stworzyć takie pliki – niektóre spośród nich to np. Solidworks, Blender czy Tinkercard. Plik cyfrowy dokładnie instruuje drukarkę o tym, jak ma budować przedmiot 3D. Robi to dzieląc daną rzecz na warstwy i szczegółowo opisując wymiary każdej z nich
Gdy już mamy gotowy plik cyfrowy, wgrywamy go do naszej drukarki 3D. Ale o co w tym dokładnie chodzi? Drukarka 3D musi precyzyjnie skopiować każdą warstwę opisaną w pliku. Oznacza to, że potrzebuje wystarczająco dużej, wolnej i czystej przestrzeni, aby zbudować daną rzecz.
Dlatego też większość takich drukarek jest umieszczana w kontenerze lub w komorze do pracy. Maszyny te posiadają bardzo różne technologie – dziś skupimy się na tych, które wykorzystują dysze lub lasery do układania materiału i utwardzania warstw. Z tego powodu drukarki 3D muszą być starannie skalibrowane.
Dziś w Sali komputerowej 203E została zamontowana i uruchomiona Drukarka3D. Informatycy szkolni (mgr Lucyna Obrycka i mgr Sebastian Kozłowski) zmontowali urządzenie i ku ogólnemu zadowoleniu uczniów dokonali próbnego wydruku figurki 3D
Opracowanie:
mgr Lucyna Obrycka
mgr Sebastian Kozłowski